Maculadegeneratie kan optreden vanaf de leeftijd van 50 jaar. De oorzaak van maculadegeneratie is niet duidelijk. Factoren die een rol kunnen spelen bij het ontstaan van leeftijdsgebonden maculadegeneratie zijn hogere leeftijd, roken, een voorgeschiedenis met cataractchirurgie en familiair voorkomen van leeftijdsgebonden maculadegeneratie. Most people who have mouches volantes tend to notice them less over time and never get treated. However, when the floater keeps bothering you, there are several treatments that will be discussed later in the blog post. First, let’s take a look at the symptoms! What are the Symptoms of floaters (Mouches Volantes)? Flashes and Floaters. ( Memento vom 28. Juli 2013 im Internet Archive). Bei: U.S. National Library of Medicine. (PDF; 257kB). Om te bepalen of leeftijd bij de start van een behandeling (afplakken goede oog gedurende 2 uur per dag en bijziende activiteiten doen of atropineoogdruppels) invloed heeft op de respons bij kinderen van 3 tot 13 jaar met unilaterale stabiele amblyopie met een visus variërend van 20/40 tot 20/400 werd een meta-analyse gedaan. De meta-analyse werd uitgevoerd door de gegevens van 4 RCT’s (samen 996 kinderen) te poolen. De in de studies vermelde gezichtsscherpten werden alle omgezet naar logMAR-scores. De uitkomstmaat was verbetering van de gezichtsscherpte (in logMAR-regels), vastgesteld 17 tot 24 weken na insluiting in de studie. Omdat bij initiële analyse van de gegevens een niet-lineair verband werd gezien werden de deelnemers ingedeeld in 3 leeftijdsgroepen: 3 tot 5, 5 tot 7 en 7 tot 13 jaar. Er werd een afname in behandelingseffect gezien met het stijgen van de leeftijd; deze was het meest uitgesproken bij kinderen met een ernstige amblyopie. Verbetering van de gezichtsscherpte, zich uitend in de toename van het aantal logMAR-regels dat scherp werd gezien, was bij matig ernstige amblyopie bij kinderen van 3 tot 5 jaar 2,29 (95%-BI 2,00 tot 2,57), bij kinderen van 5 tot 7 jaar 2,41 (95%-BI 2,17 tot 2,65) en bij kinderen van 7-13 jaar 1,65 (95%-BI 1,31 tot 1,99). Bij ernstige amblyopie was dit bij kinderen van 3 tot 5 jaar 4,16 (95%-BI 3,75 tot 4,58), bij kinderen van 5 tot 7 jaar 3,60 (95%-BI 3,17 tot 4,02) en bij kinderen van 7 tot 13 jaar 1,99 (95%-BI 1,41 tot 2,57).

snelheid van ontstaan (acuut, in enkele dagen of geleidelijk) en beloop (permanent of wisselend aanwezig) Een persoon met hypermetropie kan dit in veel gevallen corrigeren door accommodatie (latente hypermetropie), waarbij de ooglens boller wordt gemaakt en de brekingssterkte vergroot. Maculadegeneratie: degeneratie van centrale gedeelte netvlies, waardoor een donkere vlek midden in het gezichtsveld, wazig zien of beeldvervorming ( metamorfopsie) kan ontstaan.De Consensus Refractiechirurgie van het Nederlands Gezelschap voor Refractiechirurgie beschrijft de uitgangspunten van het uitvoeren van effectieve en veilige refractiechirurgie in Nederland. Behandeling van amblyopie geeft de beste resultaten als deze op jonge leeftijd, uiterlijk tot en met 7 jaar, begint. Na succesvolle behandeling vindt bij ongeveer een kwart van de kinderen terugval plaats. dubbelzien (mono- of binoculair), zien van lichtflitsen, mouches volantes of scotomen, (afwijkingen op een gefixeerde plaats of bewegend), vervorming van het beeld Naar de oogarts, tenzij er bijkomende neurologische verschijnselen aanwezig zijn; verwijs dan direct naar de neuroloog

Maculadegeneratie heeft twee verschijningsvormen, de droge en natte (exsudatieve) vorm. De droge atrofische vorm komt het meest voor en kan overgaan in de natte (exsudatieve) vorm. Bij de natte vorm treedt neovascularisatie in de macula op vanuit onder de macula gelegen vaten, hetgeen gepaard kan gaan met bloedingen. De natte vorm kan snel progressief verlopen en kan in enkele weken tot maximaal twee jaar tot slechtziendheid leiden. De kromming en de brekende kracht van de cornea is niet in alle richtingen gelijk, waardoor er geen brandpunt is maar brandlijnen. De meeste refractieafwijkingen zijn met 1 of meer chirurgische interventies te corrigeren. Welke methode gebruikt wordt, hangt onder andere af van de sterkte van de bril, de dikte van het hoornvlies en de grootte van de pupil.Voor een aantal geneesmiddelen, zoals oogdruppels met antibiotica, corticosteroïden en NSAID’s zijn er aanwijzingen dat zij afwijkingen van de cornea kunnen veroorzaken of dat zij de cornea kunnen beschadigen. Dit kan leiden tot klachten, zoals een visusdaling, een pijnlijk of rood oog, of het zien van halo’s. Langdurige behandeling met het anti-aritmicum amiodaron leidt vaak tot een geelbruine reversibele neerslag in de cornea. De neerslag veroorzaakt voornamelijk het zien van gekleurde (groenblauwe) halo’s (circa 1 tot 40%) en verder onder meer wazig zien en moeilijkheden met het zien bij erg fel licht (> 70%). Deze bijwerking is afhankelijk van de dosis en de gebruiksduur. De latentietijd is vaak enkele maanden. De klachten en verschijnselen kunnen verdwijnen na het staken van het gebruik maar dit kan enkele maanden duren vanwege de lange eliminatiehalfwaardetijd. Hoewel floaters onschuldig zijn, kunnen ze soms ook meer klachten geven dan hierboven vermeld: de troebelingen veroorzaken lichtverstrooiing en dat kan leiden tot een vermindering van contrast, gezichtsscherpte of kwaliteit van leven en incidenteel psychische stress. Een verminderde visus wordt tot het 65 e jaar meestal veroorzaakt door een refractieafwijking. Na het 65 e jaar wordt een verminderde visus meestal veroorzaakt door oogaandoeningen als cataract, maculadegeneratie of glaucoom. Naar de neuroloog bij uitval van een deel van het gezichtsveld in beide ogen, tenzij de passagère visusdaling als migraineaura (met visuele symptomen) is te duiden Dit proces van loslaten wordt een achterste glasvochtmembraanloslating genoemd (AGVL) (dit wordt ook wel afgekort met PVD: posterior vitreous detachment). Hierdoor kunnen de glasvochttroebelingen ontstaan of toenemen. Aanvankelijk gaat dit proces van het loslaten langzaam, maar in een later stadium kan de loslating plotseling volledig of compleet worden. De complete AGVL gaat treedt dan ineens op waarbij de klachten plotseling kunnen ontstaan.

In de huisartspraktijk zijn in het algemeen beperkte oogheelkundige diagnostische mogelijkheden. Werk daarom voor nadere diagnostiek of behandeling samen met diverse hulpverleners in de oogzorg. Jeugdgezondheidsteam Cataract/staar (ICPC-code F92) heeft een incidentie van 10,8 (mannen 8,9, vrouwen 12,6) en een prevalentie 17,4 (mannen 14,2; vrouwen 20,4). Soms kan een achterste glasvochtloslating wel leiden tot verminderd zicht hetgeen met name afhankelijk is van de hoeveelheid en de plaats van de troebelingen en/of er bloed in de glasvochtruimte aanwezig is.Patiënten met maculadegeneratie krijgen van de oogarts meestal een amslerkaart mee, waarmee zij zichzelf kunnen controleren op aanwezigheid van maculadegeneratie, de omvang van scotomen en (de toename van) vervormingen.

Bij ooglaseren wordt de vorm van de cornea aangepast door met de excimerlaser een deel van het stroma te verdampen. De behandeling kan worden toegepast om myopie, hypermetropie of een cilinderafwijking te corrigeren. Craig Goldsmith, Tristan McMullan, Ted Burton: Floaterectomy Versus Conventional Pars Plana Vitrectomy For Vitreous Floaters. In: Digital Journal of Ophthalmology 2007, Volume 13, Number 2, 13 July 2007.

Kosten behandeling

Ook bij kinderen ouder dan 13 jaar kan een behandeling van een amblyoop oog bij een deel van de kinderen tot verbetering van de visus leiden. Patiënten van 7 tot 17 jaar (n = 507) met een amblyoop oog en een visus variërend van 20/40 tot 20/400 kregen allen optimale brilcorrectie en werden gerandomiseerd naar een behandelingsgroep (2 tot 6 uur per dag afplakken van het goede oog met het advies ten minste 1 uur per dag activiteiten te ondernemen waarvoor nabij zien is vereist; kinderen van 7 tot 12 jaar kregen tevens atropinedruppels in het gezonde oog toegediend) en een controlegroep. Een responder werd gekenschetst als een patiënt wiens amblyope oog na 24 weken ≥ 2 regels op de letterkaart was verbeterd. In de groep van 7 tot 12 jaar (n = 404) was 53% responder in vergelijking met 25% in de controlegroep (OR 4,19; 95%-BI 2,63 tot 6,67). In de groep 13 tot 17 jaar was deze in de interventiegroep 25% en in de controlegroep 23% (OR 1,47; 95%-BI 0,55 tot 3,89). De meeste patiënten, ook de responders, hielden een verminderde visus.